ඉරී වෙන් වී ගියත් ජීවිත මලේ ලස්සන පෙතී
නුබට හැකිනම් මසා ලන්නට බිඳුණු හදවත පිරි පෙතී
දැනීමයි මහ රිදීමයි එක කඳුළෙ තිබුණත් බෙදී
කවුරු කවදානම් දකින්නද රිදුණු තැන් හරි හැටී
මසාලන්නට කිසිත් නැති මුත් පාරන්න බෝ වෙතී
ජීවිතේ මල් හැලුණු දවසක එයත් රිද්දන කටු ඉතී
මට නොහැක තව දරා ඉන්නට ජීවිතේ අත් හැර යමී
තබා සොහොනෙන් ලස්සනම මල් නුඹට නික්මී යා හැකී
වීණාවී
උඩු හුළඟෙ පාවිච්ච පෙම් කතා බොහොමයක්
වැරෙන් ගෙන වළා ගැබ පොළව මත අත හරී
බිඳෙනකොට පිපිරිලා කඳුළු කැට විසිවෙලා
බොහෝ පෙම්වත් කතා අතරමඟ මියයදී
හුළඟ සැරවැර යොදා හදවතම මිටට ගෙන
වේගයෙන් බිම ගසා හිස්තැනක අත හරී
අහම්බෙන් ඔය මූණ වළාවක ඇඳි ඇඳී
ආයෙමත් අකුණකින් දෙකඩ වී දිය වුණී
සංසාරෙ පුරුද්දට තනිය තනි නොකරන්න
සඳ නැතත් සඳ එක්ක තුරුලේම මියැදුණී
බිම ඉඹින මලක් ගැන අඬ අඬා උන් ගහක් අවසාන හුස්ම පොද පොළව මත අත හරී
නුඹව මං ඒ වගේ අත නොහැර නොරිදෙන්න අද නෙමේ හෙටත් මහ සෙනෙහෙන් රැක ගමී
සංසාරෙ දුර වුණත් අල්තාරයේ තරුව නුබ ළඟින් හැමදාම ආදරෙන් පායමී
ඊඟාව මෝසමට සඳ ඒවි මං ළඟට පාළු මේ දුරුත්තම තනිකමෙන් සිප ගමී
වීණාවී
