පිල්ලමෙන් පිල්ලමට ආදරේ මං සෙවූ
දිගුම පිල්ලම් පිරුණු ඇස් දෙකකි මුලා වූ
ඇඟිල්ලෙන් ඇඟිල්ලට ජීවිතේ දිග සෙවූ
අතක් ඇති අහම්බෙන් නුඹ ඇවිත් තනි කෙරූ
ඉලිප්පෙන නහරයෙත් කලාවක් මං දුටූ
නිමිත්තකි කවියකට විරහවෙන් පණ පෙවූ
අමාවක සඳක පුර පෝ සඳක රැස් තැබූ
මුලාවකි ගණදුරේ ආත්මය තනි කෙරූ
ආදරේ කිය කියා
මැණිකකට සම කෙරූ
දුරැර ගිය පෙම්වතකි
පෙමට අවමන් කෙරූ
රිදෙන තැන් නොරිදෙන්න සීරුවට පුරුද්දා
වළාගැබ හිස්තැනක අඬ සඳක් එල්ලුවා
එලිය නැති තැන්වලට අඬ අඳුර අත වනා
තරු එකක් දෙක තුනක් ඒ අතර විසිරුවා
කොහොමහරි රෑ අහස ලස්සනට සරසලා
තරු එකක් දෙක තුනක් හිතුමතේ යා කරා
රෑ අහසෙ ඉන්නවයි කියපු අය නැති නිසා
රටා ඇඳ ඇඳ මකා දෙතුන්වර පීරුවා
අහම්බෙන් ඇස් දෙකක් රටාවක දිලිසුණා
තරුත් ආගන්තුකයි රහසේම මිමිණුනා
වීණාවී
නැති වීම
තනි වීම
මියැදීම
සුන්දරයි
රෝමාන්තිකය
නුඹ හිමි වීම
(අ)සුන්දරයි
අළු පාට හැන්දෑව
මා බොහෝ
වෙහෙසවයි
අභ්‍යන්තර රිදුම්
පිසඳලනු
අවැසිමයි
මරණීය හාදුවක්
මොහොතකට
අවැසිමයි
හදවතට බොහෝ ළඟ
නුඹ වාරු විය යුතුයි
වීණාවී
සැඟ වුවත් ලෝකයෙන් හැංගිච්ච ඇත්ත
උගුරටත් හොරා බිව් බෙහෙත්මයි තිත්ත
ඇඹුල් කට ගාපු හැමදාම මම ඉම්බ
අන්නාසි ගැටවලත් හැංගුණා තිත්ත
ආදරේ හදවතෙන් දොවා ගත් දාක
හඳ හාවා පැන ගියා අඬ අඬා රෑක
මෝරලා උඹ එද්දි පලාගෙන බොක්ක
අප්පා බුදි රත්තරන් පන්සලේ වලක
කටු ඇනුණු ඇස්වලට වගතුවක් නෑ කීව
පෝය හඳ වගේමයි රත්තරන් සුදු මූණ
ජාතකේ හිස් කොටුව පුරෝගෙන බැබලෙන්න
යශෝධරා වුනා මං උඹත් සසුනට දුන්න
